Neighborhood
Savamala district, where the Hotel is located, is one of the most vivid and most rapidly developing areas of Belgrade. On the one side, new, prestigious quarter is being built, but on the other, it’s where the best hip cafes, trendy clubs and galleries could be found.
Rapid development and slow decline
Savamala je dobila ime po reci Savi i turskoj reči mahala, što znači susedstvo. Početak razvoja Savske varoši ili, kako su je Turci zvali, Savske jalije, vreme je donošenja Hatišerifa 1830. godine i osamostaljivanja srpske vlasti, po čijem mišljenju je jedini deo grada koji je bio dovoljno udaljen od turske Varoši u šancu i koji nije imao poseban pečat turske vlasti, bio prostor prema reci Savi. Polazište razvoja Savamale predstavljaju intervencije kneza Miloša na regulaciji i uređenju čitavog područja u obuhvatu današnje kulturno-istorijske celine. U cilju uređenja ovog prostora knez Miloš je izdao naredbu da se dotadašnji stanovnici presele u Palilulu, postojeće kuće od slabog materijal aporuše i »da se ljudi koji trguju i trgovinu posreduju moraju nastaniti na Savi«. Jedna od prvih intervencija bila je formiranje Malog pijaca (za razliku od Velike pijace u šancu), na raskršću nekoliko sokaka, današnjih ulica Karađorđeve, Svetozara Radića, Travničke, Hercegovačke i Kraljevića Marka.
Iza Male pijace nalazila se Ciganska bara, koja se pružala od današnjeg Svetonikolskog trga do mesta ulivanja Topčiderske reke u Savu i koja je kasnije nazvana Bara Venecija. Prva zgrada na ovom području sazidana pod uticajem evropske arhitekture bila je Đumrukana (Carinarnica) u Karađorđevoj br.13, 1835. godine. Đumurkana je oštećena u bombardovanju 1944. godine, a posle Drugog svetskog rata je srušena, iako oštećenja nisu bila fatalna. Izuzetno brz razvoj grada uz reku Savu i veliki broj trgovaca koji je svakodnevno dolazio u Beograd uslovili su izgradnju trgovačkih magacina, lokala i novih hotela evropskog tipa uz, i dalje postojeće, hanove. Da Savska varoš nema više karakter predgrađa potvrđeno je 1862. godine, kada su se Karađorđeva ulica i Mali pijac našli na spisku najvažnijih gradskih ulica. Tada je, na Malom pijacu, postavljen i simbol pobede nad Turcima – Krst od crvenog mermera (danas u parku parku Bristol).
Recent history
Savamala je dobila ime po reci Savi i turskoj reči mahala, što znači susedstvo. Početak razvoja Savske varoši ili, kako su je Turci zvali, Savske jalije, vreme je donošenja Hatišerifa 1830. godine i osamostaljivanja srpske vlasti, po čijem mišljenju je jedini deo grada koji je bio dovoljno udaljen od turske Varoši u šancu i koji nije imao poseban pečat turske vlasti, bio prostor prema reci Savi. Polazište razvoja Savamale predstavljaju intervencije kneza Miloša na regulaciji i uređenju čitavog područja u obuhvatu današnje kulturno-istorijske celine. U cilju uređenja ovog prostora knez Miloš je izdao naredbu da se dotadašnji stanovnici presele u Palilulu, postojeće kuće od slabog materijal aporuše i »da se ljudi koji trguju i trgovinu posreduju moraju nastaniti na Savi«. Jedna od prvih intervencija bila je formiranje Malog pijaca (za razliku od Velike pijace u šancu), na raskršću nekoliko sokaka, današnjih ulica Karađorđeve, Svetozara Radića, Travničke, Hercegovačke i Kraljevića Marka.
Iza Male pijace nalazila se Ciganska bara, koja se pružala od današnjeg Svetonikolskog trga do mesta ulivanja Topčiderske reke u Savu i koja je kasnije nazvana Bara Venecija. Prva zgrada na ovom području sazidana pod uticajem evropske arhitekture bila je Đumrukana (Carinarnica) u Karađorđevoj br.13, 1835. godine. Đumurkana je oštećena u bombardovanju 1944. godine, a posle Drugog svetskog rata je srušena, iako oštećenja nisu bila fatalna. Izuzetno brz razvoj grada uz reku Savu i veliki broj trgovaca koji je svakodnevno dolazio u Beograd uslovili su izgradnju trgovačkih magacina, lokala i novih hotela evropskog tipa uz, i dalje postojeće, hanove. Da Savska varoš nema više karakter predgrađa potvrđeno je 1862. godine, kada su se Karađorđeva ulica i Mali pijac našli na spisku najvažnijih gradskih ulica. Tada je, na Malom pijacu, postavljen i simbol pobede nad Turcima – Krst od crvenog mermera (danas u parku parku Bristol).
What to do when in Savamala?
Savamala je dobila ime po reci Savi i turskoj reči mahala, što znači susedstvo. Početak razvoja Savske varoši ili, kako su je Turci zvali, Savske jalije, vreme je donošenja Hatišerifa 1830. godine i osamostaljivanja srpske vlasti, po čijem mišljenju je jedini deo grada koji je bio dovoljno udaljen od turske Varoši u šancu i koji nije imao poseban pečat turske vlasti, bio prostor prema reci Savi. Polazište razvoja Savamale predstavljaju intervencije kneza Miloša na regulaciji i uređenju čitavog područja u obuhvatu današnje kulturno-istorijske celine. U cilju uređenja ovog prostora knez Miloš je izdao naredbu da se dotadašnji stanovnici presele u Palilulu, postojeće kuće od slabog materijal aporuše i »da se ljudi koji trguju i trgovinu posreduju moraju nastaniti na Savi«. Jedna od prvih intervencija bila je formiranje Malog pijaca (za razliku od Velike pijace u šancu), na raskršću nekoliko sokaka, današnjih ulica Karađorđeve, Svetozara Radića, Travničke, Hercegovačke i Kraljevića Marka. Iza Male pijace nalazila se Ciganska bara, koja se pružala od današnjeg Svetonikolskog trga do mesta ulivanja Topčiderske reke u Savu i koja je kasnije nazvana Bara Venecija. Prva zgrada na ovom području sazidana pod uticajem evropske arhitekture bila je Đumrukana (Carinarnica) u Karađorđevoj br.13, 1835. godine. Đumurkana je oštećena u bombardovanju 1944. godine, a posle Drugog svetskog rata je srušena, iako oštećenja nisu bila fatalna. Izuzetno brz razvoj grada uz reku Savu i veliki broj trgovaca koji je svakodnevno dolazio u Beograd uslovili su izgradnju trgovačkih magacina, lokala i novih hotela evropskog tipa uz, i dalje postojeće, hanove. Da Savska varoš nema više karakter predgrađa potvrđeno je 1862. godine, kada su se Karađorđeva ulica i Mali pijac našli na spisku najvažnijih gradskih ulica. Tada je, na Malom pijacu, postavljen i simbol pobede nad Turcima – Krst od crvenog mermera (danas u parku parku Bristol).
Iza Male pijace nalazila se Ciganska bara, koja se pružala od današnjeg Svetonikolskog trga do mesta ulivanja Topčiderske reke u Savu i koja je kasnije nazvana Bara Venecija. Prva zgrada na ovom području sazidana pod uticajem evropske arhitekture bila je Đumrukana (Carinarnica) u Karađorđevoj br.13, 1835. godine. Đumurkana je oštećena u bombardovanju 1944. godine, a posle Drugog svetskog rata je srušena, iako oštećenja nisu bila fatalna. Izuzetno brz razvoj grada uz reku Savu i veliki broj trgovaca koji je svakodnevno dolazio u Beograd uslovili su izgradnju trgovačkih magacina, lokala i novih hotela evropskog tipa uz, i dalje postojeće, hanove. Da Savska varoš nema više karakter predgrađa potvrđeno je 1862. godine, kada su se Karađorđeva ulica i Mali pijac našli na spisku najvažnijih gradskih ulica. Tada je, na Malom pijacu, postavljen i simbol pobede nad Turcima – Krst od crvenog mermera (danas u parku parku Bristol).
